Maandag 15 april 2024 (Flagstaff -> Lake Havasu City – 389 km)

Ook vandaag zorgen we zelf voor ons ontbijt (cruesli met yoghurt) en moet Jaap bij de receptie aanbellen voor een bak koffie.

Net na 9 uur vertrekken we en het is vandaag voor het eerst een beetje bewolkt. Hier in Flagstaff is het ook nog fris ’s ochtends (6 graden). Op naar de warme woestijntemperaturen!

De eerste 2 uur rijdt Agnes over de snelweg richting Kingman, Arizona. Het is weer lekker rustig en met de auto op cruisecontrol vergeet je soms dat je aan het rijden bent. Dan is het hoog tijd voor een plaspauze en een snack. We kopen ook nog leuke petjes en souvenirs.

Nu is het de beurt aan Jaap om te rijden. De mazzelaar mag over het slechtste deel van de snelweg rijden tot nu toe. Na Kingman (bekend om route 66) nemen we een binnendoor weg richting Oatman. Ook bekend om route 66 en het naspelen van western shootings.

Het is een prachtige rit over een smalle kronkelende weg. Ook hier veel (oude) campers, huisjes en containers die lukraak geplaatst zijn en bewoond worden door mensen die geen gewoon huis kunnen betalen/krijgen.

Ineens ziet Jaap een ‘roadrunner’ oversteken. We rijden achteruit en zodra het beestje ons ziet bukt hij. Hilarisch! Een stuk verderop ziet Agnes een schildpad. We stoppen en rennen terug om foto’s te kunnen maken. Rennen was natuurlijk niet nodig, want de schildpad is niet snel. Als we terug lopen naar de auto stopt er een auto voor ons om te checken of we geen pech hebben. Zeer vriendelijk!

We genieten van de mooie uitzichten. Een vrouw stopt nog om een praatje te maken en we maken foto’s bij een klein huisje waar je wat te drinken en eten kan kopen. Er staan een aantal oude auto’s te rotten en het toilet is een Dixi.

Dan komen we eindelijk in Oatman aan. We parkeren en lopen het voormalig mijndorpje in. Het is helemaal in de oude westernsfeer gelaten. Jammer voor de foto’s dat de auto’s voor de huisjes mogen parkeren. In het dorpje lopen ezels rond. Je kan eten voor ze kopen en ze voeren, maar pas op het mannetje trapt soms achteruit.

We gaan Western Dogs eten in de saloon. Het is hier lekker koel en de muren en plafond zijn beplakt met dollar biljetten. Het personeel is natuurlijk gekleed als cowgirls.

We sjokken langs alle winkeltjes, kopen nog wat souvenirs en gaan dan verder de berg af richting Lake Havasu City. Daar hebben we voor 3 nachten een kamer geboekt bij de Quality Inn.

Deze plaats is heel anders dan we tot nu toe hebben meegemaakt. Erg schoon en netjes. Een echt havenstadje met de London Bridge. Deze brug is lang geleden gekocht door iemand die ‘m in delen vanuit Londen naar Lake Havasu City heeft vervoerd en weer opgebouwd. Ook staat hier een echte Engelse telefooncel.

We eten in het hotel een bord spaghetti met 2 grote ballen en een salade. Ze vraagt of we 1 of 2 porties willen en als we de 2 porties krijgen snappen we de vraag. Wat een berg spaghetti! Aan een andere tafel hebben ze uienringen besteld. We hebben nog nooit zoveel en zulke grote uienringen gezien. Zij vragen om een box en als de serveerster aan ons vraagt hoe het gaat kunnen we alleen maar zeggen: we need a box too! Drie keer raden wat wij morgenavond eten…

Na het eten lopen we richting het stadje en voor we het weten lopen we over de London Bridge. De zonsondergang is prachtig en het is nog lekker warm buiten.

PS: het is vandaag uiteindelijk 27 graden geworden